Everyone has their passion - 7

Cieszyłam się, że poznałam dziewczyny. Myśląc, nie zauważyłam, kiedy sama zasnęłam.



Zaczęłam się budzić. Otworzyłam zaspane oczy i usiadłam na łóżku. Rozejrzałam sie i zobaczyłam jak dziewczyny śpią w różnych miejscach. Wtedy przypomniała mi sie nasza rozmowa. Zeszłam z łózka powoli, aby nie obudzic dziewczyn. Uśmiechnęłam sie i ruszyłam w strone wyjścia, aby pójść do łazienki. Kiedy otworzyłam drzwi, prawie na kogoś wpadłam.Podniołam głowe i zobaczyłam kto to.
Widząc tą osobę moje serce zaczęło bić szybciej.
- Sunny. wszystko w porządku?
- C-Chang-ChangJo?
- Czyli mnie pamiętasz? Nie wiesz  jak się cieszę.- powiedział chłopak i przytulił mnie. Byłam  w szoku. Po chwili odsunął sie ode mnie i spojrzał na mnie.
- C-co ty tu r-robisz?- powiedziałam jąkając się.
- Przyszłem zobaczyć co z tobą i ....- chłopak nie dokończył, ponieważ usłyszeliśmy głos kobiety. Odwrócił się a ja także spojrzałam kto to. Zauważyłam, że była to moja mama.
- Co ty tu robisz?- spytała chłopaka.
- Ja?
- Kochanie z kim rozmawiasz?- usłyszałam głos taty. Nie najlepiej to się skończy. Kiedy zauważył ChangJo , myślałam, że walnie go.
- Młody człowieku, co ty robisz u mojej córki?
- Ja przyszedłem....
- Nie obchodzi co chciałeś. Masz natychmiast stąd iść.- powiedział appa prawie krzycząć.
- Arraso.- gdy to powiedział odwrócił się jeszcze raz do mnie i poszedł sobie.
- SunKyu w porządku.
- Ne.- odpowiedziała i poczułam jak leca mi zły, wtedy poczułam jakoma mnie przytula.
- Juz dobrze.

~~ *** ~~

*TaeYeon*
- Myslicie wzystko będzie z nią w porządku?- spytała SeoHyun.
- Mam nadzieję. Ciężko to wszystko przeżyła.- odpowiedziała Jessica.
- Jak można być takim człowiekiekm? Znęcać sie nad kimś i to z takiego głupiego powodu!- zaczęła krzyczeć SeoHyun.
- Seo ciszej bo dzieci wystraszysz.- powiedziałam do niej. Byłyśmy właśnie z dziewczynami na placu zabaw. Yuri i Hyo siedziały na bujaczkach. Ja opierałam się o latarnie, ktora stała niedaleko bujaczek a Jessica i Seo stały niedaleko nas.
- Dzisiaj też idziemy do niej?
- Ne.- odpowiedziałam. Nagle zobaczyłam jak na plac przyszło kilku chłopaków i ustali nie daleko nas. Chwile na nich popatrzyłam i znowu spojrzałam na dziewczyny.- W ogóle ten chłopak chciał się z nią zobaczyć, ale rodzice SunKyu nie pozwalaja na to.
- Czyli dalej próbuje?- zapytała Yuri.
- Ne. Widać ciągle mu zależy.
- Chyba tak.
Zapadła głucha cisza, żadna z nas się nie odzywała. Nagle usłyszałam śmiech, odwróciłam się i zobaczyłam tamtych chłopaków jak sie wygłupiają. Patrzyłam na nich i w pewnym momencie poczułam wibację w kieszeni. wyjęłam telefon i przeczytałam sms.

Od: TaeSun
Wracaj do domu. Potrzebna nam jest pomoc w restauracji.

Westchnęłam i spojrzałam na dziewczyny.
- Musze iść. Potrzebują mnie w domu. Nie moge z wami iść do Sunny.
- Arraso. Powiemy, że nie mogłaś.
- Ok. Narazie.- odpowiedziałam i poszłam, minęłam chłopaków i poszłam w strone domu.

~~ *** ~~

*Sunny*
Leżałam i patrzyłam na sufit. Dziewczyny nie dawno poszły, więc zostałam sama. Postanowiłam więc przejść się po szpitalu, mijając pielegniarki, które kazały by mi leżeć. wstałam i założyłam kapcie. Podeszłam do drzwi, chciałam je otworrzyć ale ktoś mnie wyprzedził. Myślałam, że to jakas pielegniarką ale pomyliłam się. Była to osoba, której nie spodziewałam się jej tutaj.
- O dobrze trafiłem.- powiedział.
- TY....- zapomniałam jego imienia.
- JungKook.- dokończył za mnie.
- Skąd się tu wziąłeś?
- Przyszedłem cię odwiedzić.- powiedział i wszedł do sali. Zamknęłam za nim drzwi i patrzyłam na niego.
- Skąd wiedziałeś, że tu jestem?
- Słyszałem jak twoje koleżanki rozmawiają o tym.
- Ale....skąd miałes pewność, że mówią o mnie?
- Usłyszałem jak mówią twoje imie i miały na sobie ten sam mundurek szkoły co ty, więc domyśliłem sie, że o tobie mówia.- patrzyłam na niego. Po co do mnie przyszedł, przecież go olewałam.
- Coś chcesz ode mnie?- zapytałam a on uśmiechnął się. On bardzo słodko się uśmiecha, przez co jest strasznie uroczy.
- Chciałem sptytać jak się czujesz?
- Ja... już lepiej. Niedługo wyjdę ze szpitala.
- To dobrze.
- Czemu się o to pytasz?
- Ponieważ....
Niedokończył bo usłyszałam pukanie do drzwi. Spojrzałam na nie i powiedziałam:
- Proszę.- drzwi się otworzyły a w progu stał ChanSung.
- Annyeonghaseyo.- powiedział.
- Annyeonghaseyo- odpowiedziałam. widziałam jak patrzy sie na JungKook'a i potem na mnie.
- Twoi rodzice chcieli, abym to przyniusł ci i kazali przekazać, że przyjda jutro rano.- powiedział i podał mi reklamówkę. Podeszłam i wzięłam ja od niego.
- Komawo.- powiedziałam.
- Ja już będe szedł.- usłyszałam głos Kook'a.
- Narazie SunKyu.- uśmiechnął sie do mnie i wyszedł. Gdy wyszedł zostałam sama z ChanSung'iem. Zapadła głucha cisza, ale przerwał ja mój ochroniarz.
- Kim on był?- usłyszałam w jego głosie jakby złość.
- Ale kto?
- Ten chłopak.
- To JungKook...poznałam g-go pare dni po tym....j-ja się tu przeprowadziliśmy.- odpowiedziałam lekko się jąkając.
- Co on tu robił?- czemu sie o to pyta. Chyba każdy ma prawo mnie odwiedzić.
- C-chciał zobaczyć j-jak się czuje.
- To twój chłopak?- kiedy to powiedział stałam jak sparaliżowana. Nie wiedział co powiedzeć, nie był on moim chłopakiem ale nie lubie mówić na takie tematy.- Więc?
- A-aa co cie to o-oobchodzi?
- Jestem twoim ochroniarzem, musze wiedzieć z kim się zadajesz.- powiedział i podszedł do mnie.
- Nie musisz wiedziec wszystkiego!- prawie krzyknęłam. On zasnonił mi buzie ręką i kazał byc mi cicho.
- Nie krzycz bo pielegniarki sie zlecą. Nie będziesz krzyczeć?- kiwnęłam głową a ona zabrał ręke.
- Czemu cie interesuje czy mam chłopaka?- spytałam.
- Mowiłem jestem twoim ochroniarzem, musze wiedzieć z kim się zadajesz. Więc kim on był?
- To mój znajomy.
- Tylko?
- Ne. A kim niby ma jeszcze być?!- znowu prawie krzyknęłam. Jednak tym razem nic nie zrobił tylko spojrzał na mnie.
- Muszę iść. Widzimy się w domu.- powiedział i wyszedł z sali.
Polożyłam rekamówkę na stoliczku, który stał nie daleko i usiadłam na łózko. Przez te całe nerwy moje serce zaczeło bić bardzo szybko, jednak nie zemdlałam. Chyba mój stan musiał sie poprawić.
Siedziałam i zastanawiałam się nad ChanSung'iem. Był moim ochroniarzem ale kiedy zobaczył JungKook'a i zaczęła sie rozmowa o nim był jakby zły. Nie wiem o co, przeciez to tylko mój znajomy nic więcej.
Położyłam się i zasnęłam po chwili.
                                                                                                                                                        
Wasza Bomi wraca po dłuuuuuuuuuuuuuuuuuuuugim czasie. Przyznam się że mialam lenia i brak weny, jednak nie chce kończyć z tym opowidaniem. Posty będą sie pojawiać jednak nie za często.
Mianhe.